แมวข้า
ใครก็อย่าอาจหาญมาแตะต้อง pdf
เรื่องรักหวานละมุนของแม่ทัพหนุ่มกับแมว...เอ๊ย!
คนที่จู่ๆก็กลายเป็นแมว
“แมวคิดเปลี่ยนเจ้าของ ควรจัดการเช่นไร”
ประโยคถัดมาเสียงถูกกดต่ำ
เบาจนแทบไม่ได้ยิน
ใจที่เตลิดของเธอก็ทำให้ประโยคนั้นคล้ายดั่งสายลมพัดผ่านมาแล้วผ่านไป เขาทำอะไร
พูดอะไร สมองเธอถึงกับเบลอไปชั่วขณะ
ถิงถิงผ่อนลมหายใจยาว ยืนพิงกำแพงหลับตา
สายลมต้นฤดูสารทพัดโชยมาอ้อยอิ่ง ลูบไล้ผิวแก้มของเธอแผ่วเบา
ท่ามกลางความเงียบสงัด เหตุการณ์เมื่อครู่
คำพูดเมื่อครู่ค่อยชัดเจนประหนึ่งเขาอยู่ตรงหน้าในเวลานี้
‘ข้าควรประทับตราความเป็นเจ้าของลงไปหรือไม่’
ลมร้อนๆ ยิ่งร้อนวาบ ตรงแอ่งชีพจรที่เต้นตุบๆ คนผู้หนึ่ง ‘ประทับตรา’ ด้วยจุมพิตแผ่วเบา
ริมฝีปากนั้นยังขบเม้มเบาๆ แสดงความเป็นเจ้าของ
‘อย่าให้มีครั้งหน้า ข้าจะทำยิ่งกว่านี้’
เขาข่มขู่ก่อนจากไป ถิงถิงใจเต้นระรัว
แข้งขาอ่อนแรงจนแทบทรุดฮวบลงกับพื้น เธอไม่รู้ว่าควรทำหน้าเช่นไร
ได้แต่ยกสองมือกุมแก้มที่ร้อนผ่าว จ้องมองผีเสื้อสองตัวบินเคียงคู่
ปล่อยหัวใจให้ปลิดปลิวไปตามอารมณ์ความรู้สึกอันลึกเร้น
ดำดิ่งสู่ความลุ่มหลง เพริดไปกับความหวามไหว
โลกทั้งใบดั่งระบายด้วยสีชมพูจางๆ
